سفرنامهنويسان خارجي دوران قاجار وقتي ميخواستند تهران را توصيف كنند يا وضع خانهها و خيابانها مينوشتند يا موقعيت شهر را به صورت كلي مد نظر قرار ميدادند. بازار، ميدان توپخانه و بهارستان تنها جاذبههاي تهران آن عصر به شمار ميآمدند و مسافر خارجي گزينههاي زيادي در تهران براي ديدن پيش رو نداشت. اما امروزه اوضاع به گونهاي هتل بلوط تهران ديگر است؛ ديدنيهاي متعدد تهران توريستها را به چالش ميكشند كه در زمان محدود خود از كدام يك ديدن كنند. كنت دو گوبينوي فرانسوي در سال ۱۲۳۳-۱۲۳۴ دربارهي بازارهاي تهران مينويسد: «اين بازارها، كه در فصل زمستان گرم و در تابستان خنك است، محل اجتماع قسمت عظيمي از سكنهي شهر ميشود. كاسبان چهارزانو يا دوزانو روي قاليهايي در دكانشان نشسته و گاهي عابران را به خريد دعوت ميكنند. آنها كالاهايشان را با سليقهي مخصوصي چيدهاند كه ما مغربزمينيها از روي آنها تقليد كردهايم. بخشي از خريداران زنان هستند كه بيشتر در رستهي كفاشان و پارچهفروشان ديده ميشوند.لوطيها، در حالي كه كلاه را كج گذاشته و دست را روي قمه نهادهاند، از ميان زنان و مردها حركت ميكنند. فروشندگان ميوه، كره، پنير، آجيل و كالاهاي خود را روي الاغهاي زيبا و سفيد بار كرده با نواهاي هتل بلوط گوناگون آواز ميخوانند و در طي آواز كالاهاي خود را نيز تبليغ ميكنند و آب به دهان رهگذران مياندازند. در اين ميان، نابينايان و گدايان شعرهايي به آهنگهاي مختلف ميخوانند. صحبت از اخبار روز و اتفاقات حرمسراي ناصرالدينشاه نقل محافل دكانهاي بازار است».